Planuję rozwód bez orzekania o winie. Nie wiem jak udowodnić rozpad pożycia. Fizyczny- mimo, że sex dla ratowania relacji był raz na parę miesięcy, to obecnie jestem w 7 m.c. więc nie ma mowy o braku pożycia Gospodarczy- mieszkamy wciąż Podczytuję poprzez jej konto Państwa forum, które ostatnio stało się mi bliskie. Nie jestem jeszcze na tyle biegła w komputerach, żeby samej się do Państwa "zapisać", ale pracuję nad tym. Przepraszam za zapewne naiwnie proste pytania, ale nie mam czasu na przeszukiwanie dogłębne forum, a dziś chcę złożyć pozew i mieć to za Witajcie Czekam na apelacje ponieważ żona nie zgadza się z wyrokiem I instancji. Sąd okręgowy orzekł jej winę. Czy żona może powołać nowych świadków i przedstawić nowe dowody? Przeczytałam w wątku obok przypomnienie przez Tri tego, co kiedyś jakaś inna osoba napisała: by rozwieść się, nie wtedy jak znajdzie się pierwszy powód do rozwodu, ale rozwieść się gdy upadnie OSTATNI powód do bycia razem. I to mi wręcz pasuje na wklejenie w nagłówku forum. Sąd orzekł rozwód – co dalej? Przede wszystkim warto zwrócić się do Sądu o doręczenie nam odpisu wyroku rozwodowego, który może przydać się w niejednej sytuacji. Zawsze warto mieć go w swoich dokumentach, a zatem należy złożyć wniosek o doręczenie na nasz adres odpisu wyroku rozwodowego. Witam. Bardzo proszę o pomoc, na pewno forum przeglądają też Panie adwokat itp. Kilka miesięcy temu złożyłam pozew o rozwód z winy męża ( znęcanie się głównie psychiczne, fizyczne w mniejszym stopniu), uporczywe nękanie. proszę o odpowiedź do kiedy należy płacić alimenty, nie będę się rozpisywał że matka dziecka jeździ po świecie, a ja najdalej byłem na plaży w Sopocie. Młodsze dzieci na pewno rozumieją mniej niż starsze, dlatego, jeśli zastanawiasz się, jak przygotować dziecko do rozwodu, dostosuj sposób komunikacji do ich wieku i dojrzałości emocjonalnej. Jak powiedzieć 5-letniemy dziecku o rozwodzie? Prosto, spokojnie, stawiając na jasne komunikaty typu: „Rodzice za dużo się kłócą i są rozwód..samotność..i co dalej? dorotaa6 22.03.04, 13:01 Prawie rok temu odeszłam od meża..Małżeństwo było porażka, oboje bylismy Popatrzeć na wynik i podjąć decyzję co dalej. Może to milczenie (jako minus) będzie niczym przy fajnych rozmowach (plus), świetnym seksie (plus), zaufaniem, bezpieczeństwem itp itd. Możesz podjąć decyzję, że nadal będziesz w tym trwać, bo plusów będzie więcej niż minusów. I pamiętaj, to jest tylko Twoja decyzja. jUiq. 304 ppt Ten temat ma: Wyświetleń18 tys. Odpowiedzi118 Ocen na +0 304 ppt ? 12345678następne Rozwód... i co dalej? Napisał(a): Gość - Środa, 17 kwietnia 2013 (14:51) Rozwiodłem się po 5 latach małżeństwa. Mówi się, że faceci są silni i owszem byłem, nie przejmowałem się zbytnio tą sytuacją, byłem pewien, że nie chcę żyć z kobietą, której już nie znam. Ze złośnicą, z dziewczynką, której nic nie pasuje, która ciągle tylko robi mi na złość. Zapomniałem o tym, co dobre. Teraz wracam do pustego mieszkania, bo musiałem się oczywiście wyprowadzić i jestem sam ze swoimi myślami i przychodzą do mnie właśnie te dobre rzeczy. Rozwód siada mi na psychę, boje się myśleć o przyszłości, choć te myśli same mi się pchają do głowy. Nie wiem, czy uda mi się jeszcze kogoś znaleźć. Troche sie obwiniam tez za to co sie stało. Wiem, jestem facetem, powinienem to ogarnac, ale jakoś nie mogę. Taka pustka, brak sensu... Jest tu ktoś z podobną sytuacją? Re: Rozwód... i co dalej? Napisał(a): gość - Środa, 17 kwietnia 2013 (15:05) Tylko po pięciu? Co mają powiedzieć Ci, którzy stracili rodzinę po 14 latach? Zajmij się zdobyciem kasy na to co lubisz najbardziej. A kiedy już to osiągniesz, to nie będziesz się przejmował tą drugą połową gatunku ludzkiego, albo jego przedstawicielki będą Ci usługiwać. Taka jest brutalna prawda. Re: Rozwód... i co dalej? Napisał(a): Gość - Środa, 17 kwietnia 2013 (15:32) Piszesz, że kiedy wracasz do pustego mieszkania, to przychodzą do ciebie właśnie te dobre rzeczy, o których zapomniałeś... Na pewno już wiesz, co sprawiło, że o tym zapomniałeś, więc zrób użytek z tej wiedzy, tego co minęło już nie wskrzesisz, ale to dobry bagaż na przyszłość. Samotność jest złym doradcą, więc bądź ostrożny, przy wyborze kolejnej partnerki życiowej, bo po twojej wypowiedzi, może się nagle znaleźć tłum pocieszycielek. ;o> Rozwód nie jest końcem świata, więc dalej żyj, kochaj i pracuj. Do wszystkiego można się przyzwyczaić, do nieobecności drugiej osoby też. Reklama Re: Rozwód... i co dalej? Napisał(a): gość - Piątek, 19 kwietnia 2013 (06:41) Nie jesteś sam ja rozwiodłem się już cztery lata temu po 20 latach bycia razem i nadal nie mogę jakoś sobie z tym poradzić ale pozostałem w domu a ona wyprowadziła się do innego owszem nie mieszkam sam bo od tego czasu jest ze mną syn nawet nie chciał słyszeć żeby iść z matką. Moje jedyne zajęcie obecnie to praca i syn chociaż on jest już prawie ze mieszkam pod dużym miastem to zaszyłem się chyba całkowicie w moim domu i ogrodzie a wieczory spędzam przed tv i można powiedzieć że tak w jest to jak pomyślę sobie że całkiem zostanę z tym wszystkim sam Re: Rozwód... i co dalej? Napisał(a): asz - Piątek, 19 kwietnia 2013 (06:54) chlopie przyprowac sobie nowa i ci szybko przejdzie ja tez tak zrobilem dam ci rade nigdy sie niezen traktuj baby jak kochanki to bedom ci jadly z reki baby sa pazerne tylko na forse sa gowno warte Reklama Re: Rozwód... i co dalej? Napisał(a): Gość - Piątek, 19 kwietnia 2013 (07:57) asz chlopie przyprowac sobie nowa i ci szybko przejdzie ja tez tak zrobilem dam ci rade nigdy sie niezen traktuj baby jak kochanki to bedom ci jadly z reki baby sa pazerne tylko na forse sa gowno warteMoże ciebie tylko takie chciały. Nie uogólniaj. Re: Rozwód... i co dalej? Napisał(a): Gość - Piątek, 19 kwietnia 2013 (08:18) kubaoper Rozwiodłem się po 5 latach małżeństwa. Mówi się, że faceci są silni i owszem byłem, nie przejmowałem się zbytnio tą sytuacją, byłem pewien, że nie chcę żyć z kobietą, której już nie znam. Ze złośnicą, z dziewczynką, której nic nie pasuje, która ciągle tylko robi mi na złość. Zapomniałem o tym, co dobre. Teraz wracam do pustego mieszkania, bo musiałem się oczywiście wyprowadzić i jestem sam ze swoimi myślami i przychodzą do mnie właśnie te dobre rzeczy. Rozwód siada mi na psychę, boje się myśleć o przyszłości, choć te myśli same mi się pchają do głowy. Nie wiem, czy uda mi się jeszcze kogoś znaleźć. Troche sie obwiniam tez za to co sie stało. Wiem, jestem facetem, powinienem to ogarnac, ale jakoś nie mogę. Taka pustka, brak sensu... Jest tu ktoś z podobną sytuacją? Ja nie jestem z podobną sytuacją, ale napiszę co myślę. Zastanów się jak to się stało, że ta księżniczka z którą się ożeniłeś stała się złośnicą i dziewczynką, której nic nie pasuje. Ona raczej nie brała z Tobą ślubu po to, żeby się rozwodzić. Coś zrobiłeś nie tak. Albo dałeś się nabrać przed ślubem, albo sam taką ją wybrałeś, albo przy Tobie zmieniła się na gorsze. Jeśli jej przysięgałeś miłość dopóki śmierć was nie rozłączy, to złamałeś przysięgę, a tak nie zachowują się honorowi faceci. Może da się to jeszcze odkręcić. Jeśli chodzi tylko o to, że jej nic nie pasuje i robi Ci na złość to zdecydowanie za wcześnie się poddałeś i zbyt łatwo chciałeś się z tego wykręcić. Mogła się tak zachowywać z tysiąca różnych powodów i wcale to nie znaczy, że musiało przestać jej zależeć na waszym małżeństwie. Reklama Re: Rozwód... i co dalej? Napisał(a): gość - Piątek, 19 kwietnia 2013 (08:25) asz chlopie przyprowac sobie nowa i ci szybko przejdzie ja tez tak zrobilem dam ci rade nigdy sie niezen traktuj baby jak kochanki to bedom ci jadly z reki baby sa pazerne tylko na forse sa gowno warteBoże ale mnie wkurza jak wy wiecznie narzekacie na te kobiety!!! Ale do dup...są wam jednak potrzebne co??? Jak żeś taki mądry to jedź na ręce do końca życia...ona nigdy cię nie zawiedzie.... Re: Rozwód... i co dalej? Napisał(a): gość - Piątek, 19 kwietnia 2013 (08:30) podpisuję się pod cenną radą dojrzalej osoby i zazdroszczę osobie która Cię ma.... Re: Rozwód... i co dalej? Napisał(a): gość - Piątek, 19 kwietnia 2013 (08:39) Wróć do tego co było przed ślubem. Na pewno masz jakieś pasje, znajomych, ciekawość świata i ludzi... Nawet będąc sam w domu nie będziesz się czuł samotny kiedy myśli zaprzątają nowe wyzwania i chęć ich realizacji. Sam jestem w trakcie rozwodu i nie mogę się wprost doczekać jego zakończenia. Pracuję nad sobą, biorę od miesięcy regularny udział w sesjach terapeutycznych, mam liczne zainteresowania, a w związku z zaistniałą sytuacją i obowiązkiem poświęcenia większej uwagi dziecku stałem się domatorem. Właśnie w domu realizuje swoje zainteresowania, które trudno rozwijać po za nim. Jestem gotowy na konsekwencje związane z rozwodem bo przekuwam traumatyczne doznania związane z nielojalnością i niegodziwością małżonki w siłę i rozwój. Pozdrawiam i życzę odnalezienia się w nowej sytuacji! Re: Rozwód... i co dalej? Napisał(a): AleksandraKa - Piątek, 19 kwietnia 2013 (08:40) gość (...) jest ze mną syn (...). Moje jedyne zajęcie obecnie to praca i syn chociaż on jest już prawie ze mieszkam pod dużym miastem to zaszyłem się chyba całkowicie w moim domu i ogrodzie a wieczory spędzam przed tv i można powiedzieć że tak w kółko.(...) To tak, jakbym czytała o sobie... Re: Rozwód... i co dalej? Napisał(a): gość - Piątek, 19 kwietnia 2013 (09:05) Również jestem po rozwodzie od ponad roku, czego cholernie zaluje, nadal kocham ta moja druga polowke, zalezy mi na niej, kiedy opadly juz te zle emocje, wiem ze stracilem cos, kogos waznego i bardzo chcialbym to naprawic, tylko jak? Re: Rozwód... i co dalej? Napisał(a): Gość - Piątek, 19 kwietnia 2013 (09:08) Grzesiek0 kubaoper Rozwiodłem się po 5 latach małżeństwa. Mówi się, że faceci są silni i owszem byłem, nie przejmowałem się zbytnio tą sytuacją, byłem pewien, że nie chcę żyć z kobietą, której już nie znam. Ze złośnicą, z dziewczynką, której nic nie pasuje, która ciągle tylko robi mi na złość. Zapomniałem o tym, co dobre. Teraz wracam do pustego mieszkania, bo musiałem się oczywiście wyprowadzić i jestem sam ze swoimi myślami i przychodzą do mnie właśnie te dobre rzeczy. Rozwód siada mi na psychę, boje się myśleć o przyszłości, choć te myśli same mi się pchają do głowy. Nie wiem, czy uda mi się jeszcze kogoś znaleźć. Troche sie obwiniam tez za to co sie stało. Wiem, jestem facetem, powinienem to ogarnac, ale jakoś nie mogę. Taka pustka, brak sensu... Jest tu ktoś z podobną sytuacją? Ja nie jestem z podobną sytuacją, ale napiszę co myślę. Zastanów się jak to się stało, że ta księżniczka z którą się ożeniłeś stała się złośnicą i dziewczynką, której nic nie pasuje. Ona raczej nie brała z Tobą ślubu po to, żeby się rozwodzić. Coś zrobiłeś nie tak. Albo dałeś się nabrać przed ślubem, albo sam taką ją wybrałeś, albo przy Tobie zmieniła się na gorsze. Jeśli jej przysięgałeś miłość dopóki śmierć was nie rozłączy, to złamałeś przysięgę, a tak nie zachowują się honorowi faceci. Może da się to jeszcze odkręcić. Jeśli chodzi tylko o to, że jej nic nie pasuje i robi Ci na złość to zdecydowanie za wcześnie się poddałeś i zbyt łatwo chciałeś się z tego wykręcić. Mogła się tak zachowywać z tysiąca różnych powodów i wcale to nie znaczy, że musiało przestać jej zależeć na waszym zastanów sie o czym ty piszesz czy Tobie sprawia przyjemność dręczenie ludzi przez prawienie tego typu morałów. Co Ty w ogóle wiesz o realiach życia Czy ty sobie zdajesz sprawę z tego jakie życie jest brutalne. Możesz dawać tego typu rady ludziom za których rodzice cały czas myślą i ty chcesz dla nich być mentorem czy Ty nie umiesz samodzielnie myśleć chcesz się pochwalić wiedzą książkową czy jesteś fanem romansów i harlekinów w których każdy związek kończy się happy realne życie różni się od tego opisywanych w romansidłach każdy musi się zmierzyć ze swoimi problemami w realu. Nie ma uniwersalnej recepty na indywidualne trudności co u jednego sprawdziło się to u innego nie zda egzaminu Czy ty w ogóle jesteś żonaty Re: Rozwód... i co dalej? Napisał(a): Gość - Piątek, 19 kwietnia 2013 (09:39) misza55 Człowieku zastanów sie o czym ty piszesz czy Tobie sprawia przyjemność dręczenie ludzi przez prawienie tego typu morałów. Co Ty w ogóle wiesz o realiach życia Czy ty sobie zdajesz sprawę z tego jakie życie jest brutalne. Możesz dawać tego typu rady ludziom za których rodzice cały czas myślą i ty chcesz dla nich być mentorem czy Ty nie umiesz samodzielnie myśleć chcesz się pochwalić wiedzą książkową czy jesteś fanem romansów i harlekinów w których każdy związek kończy się happy realne życie różni się od tego opisywanych w romansidłach każdy musi się zmierzyć ze swoimi problemami w realu. Nie ma uniwersalnej recepty na indywidualne trudności co u jednego sprawdziło się to u innego nie zda egzaminu Czy ty w ogóle jesteś żonatyJa coś wiem o realiach życia i w coś wierze, Ty wiesz coś innego i masz inny pogląd. Piszę to co uważam za najlepsze rozwiązanie na podstawie własnych doświadczeń, ale też doświadczeń innych (również książkowych). Najlepsze nie znaczy najłatwiejsze. Życie bywa brutalne i można na to zareagować ucieczką, albo stawieniem temu czoła. Jeśli raz uciekniesz z pola walki, to może szybko to stać się twoim nawykiem, a słabi obrywają od życia mocniej. Dotyczy to szczególnie facetów. Ludzie, którzy raz się rozwiedli o wiele częściej rozwodzą się ponownie niż reszta. Wierze też w sens dotrzymywania danego słowa i w to, że miłość to nie jest uczucie (jak mam wrażenie uważasz), ale postawa wobec drugiego człowieka. Re: Rozwód... i co dalej? Napisał(a): gość - Piątek, 19 kwietnia 2013 (09:41) Czytam te wasze porady i współczuję,ale tylko dlatego że zaczeło docierać do ciebie że coś jednak było nie tak z twojej że wracają te fajne momenty waszego wspólnego życia świadczy o tym że byłeś szczęśliwy z tą stawiac sie i pokazywać swoja dume powinieneś coś zmienić w swoim rady typu;traktuj baby jak kochanki,bo tylko kasa sie dla nich liczy-to podpucha,która do nikąd nie prowadzi jesli sumienie podrzuca ci stare złośnica jak nazywasz swoja byłą żonę-morze miała powody by taką się nie zmienia sie swoje życie,aby takich samych błędów nie popełniać,aby następna kobieta nie dostawała kopa za to że poprzednia była ''nie posłuszna''Kobiety wbrew niektórym opinią bawidamków,to mądrę istoty,porzebują jedynie dużo czułości i « Wróć do tematów 12345678następne Użytkownicy poszukiwali rozwód i co dalej po rozwodzie i co dalej rozwod i co dalej forum rozwód i co dalej rozwód dalej nie moge doczekac sie rozwodu rozwód co dalej rozwdi facet po rozwodzie forum rozwd i co dalej forum Rzeszy ludzi rozwód wydaje się najlepszym rozwiązaniem w sytuacji nieudanego małżeństwa. Myślą: „Zakończę ten związek raz na zawsze i będę miał(a) święty spokój”. Niestety, rzeczywistość porozwodowa nie jest taka prosta jak się może wydawać. Niektórzy porównują rozstanie z żałobą, którą przeżywa się przynajmniej rok. Dla innych rozwodników minimalny czas leczenia ran to 5 lat, a jeszcze inni potrzebują całego życia, by pogodzić się z rozpadem małżeństwa. Jakie konsekwencje niesie ze sobą rozwód? Kiedy zacząć myśleć o nowym związku? A może pozostać dożywotnim singlem? Zobacz film: "Pomysły na wspólne, rodzinne spędzanie czasu" spis treści 1. Nowy związek po rozwodzie 2. Rozwód a dzieci 3. Po rozwodzie 1. Nowy związek po rozwodzie Według badań amerykańskiej psycholog, Judith S. Wallerstein, która zainteresowała się tematem rozwodów i życia po rozwodzie, wynika, że co trzecia kobieta i co czwarty mężczyzna uznają rzeczywistość porozwodową za smutną i bez satysfakcji. 50% rozwiedzionych kobiet i co trzeci rozwodnik deklarują, że są szczęśliwsi po rozstaniu, zwłaszcza gdy udało im się stworzyć udany związek z nowym partnerem. Niestety, dla pozostałej połowy kobiet i 2/3 rozwiedzionych facetów trauma rozwodu trwa 10-15 lat i wcale nie oznacza zniknięcia bólu ani cierpienia. Może rozwody w Polsce nie są aż tak „powszechne” jak w Ameryce, to jednak wnioski z badań amerykańskiej psycholog pokrywają się z obserwacjami polskich terapeutów. Polscy specjaliści potwierdzają, że około połowa rozwodników znajduje szczęście w drugim związku. Są jeszcze na tyle młode, że nie wypadły z rynku matrymonialnego i nie są jeszcze tak bardzo poranione przez życie, jak starsze kobiety rozwodniczki. Okazuje się, że panie, które rozwiodły się po 40. roku życia, nie zawarły po raz wtóry związku małżeńskiego. Poświęciły się dla dzieci, za bardzo utożsamiły swoje życie z pierwszym małżeństwem, tak że nie wyobrażały sobie bycia z innym mężczyzną. Dla wielu z nich rozwód wcale nie oznaczał zakończenia związku. Dla jeszcze innych rozwodników rozpad małżeństwa to łzy, samotność i depresja. Rozwód wyraźnie odbija się na zdrowiu – rozwodnicy są bardziej narażeni na przedwczesne zgony ze względu na spadek odporności, nadużywanie alkoholu, palenie papierosów i przygodne kontakty seksualne. 2. Rozwód a dzieci Rozwód niewątpliwie przeżywają sami zainteresowani, czyli rozwodnicy, ale największą traumę noszą dzieci. Dla maluchów rozstanie rodziców jawi się jako coś odwracalnego, do naprawienia i bardzo długo żyją nadzieją, że wszystko wróci do „normy”. Dla dorosłych rozstanie jest szansą na kolejny udany związek, dla dzieci rozwód rodziców to żadna szansa. Większość szkrabów bardzo źle znosi rozstanie mamy i taty. Co prawda, podkreśla się zalety rozwodów w sytuacji, kiedy dziecko w rodzinie doznawało krzywd i cierpień z powodu alkoholizmu czy przemocy domowej. Rozwód może być wówczas metodą na zakończenie rodzinnego koszmaru. W większości przypadków jednak rozwód to ogromny szok dla dziecka, które zaczyna się obwiniać za rozpad związku swoich opiekunów. Nie da się przejść przez rozwód bez szwanku. Nawet jeśli dziecko nie daje po sobie poznać, że przeżywa rozstanie rodziców, to w głębi jego serca dzieją się rzeczy nie do wyobrażenia. Dla rodziców rozwód to rodzaj „przesiadki”, co prawda bolesnej, ale „przesiadki”. Dla dziecka rozwód to amputacja, chaos i utrata połowy świata. Zawiedli ci, którzy zawieść nie powinni. Destrukcji ulega struktura rodziny. Dzieci rozwiedzionych rodziców bardzo często mają problem w życiu dorosłym z założeniem własnych satysfakcjonujących związków. Dzieci odreagowują rozstanie rodziców w różny sposób – zaczynają wagarować, uciekać z domu, moczyć się, jąkać się, mieć kłopoty ze snem, dopadają ich dziwne lęki, smutek, apatia, wdają się w czyny chuligańskie, sięgają po używki, buntują się albo wycofują z kontaktów z rówieśnikami i zamykają się w sobie. Poza tym, bardzo często dzieci są zaprzęgane w konflikt okołorozwodowy między matką a ojcem. Wchodzą w różnego rodzaju koalicje, stają się „kartą przetargową” w sporach o podział majątku czy kwestie płacenia alimentów. Przeżywają konflikt lojalności, gdyż nie wiedzą, za kim mają się na dobrą sprawę opowiedzieć. Matka mówi o ojcu – „drań”, ojciec o matce – „zołza”. Dziecko czuje się nierozumiane, a z czasem może stracić kontakt i z „nadopiekuńczą matką”, z którą mieszka pod jednym dachem, i z „niedzielnym tatusiem”, który jest tzw. „ojcem dochodzącym”. Dzieci w trakcie rozwodu rodziców są delegowane do różnych ról, których podejmować nie powinny. Stają się nianiami młodszego rodzeństwa, spowiednikami rodziców, informatorami, szpiegami, wspólnikami itp. Nie można żyć iluzją, że rozwód to idealne wyjście, także dla dzieci. To nieprawda. Trzeba starać się jednak z całych sił, by zaoszczędzić szkrabom rozwodowych blizn, których nie da się usunąć żadnym laserem. 3. Po rozwodzie Na początku rozpadu każdego związku są łzy, smutek, żal, poczucie upokorzenia, pragnienie zemsty. W głowie kłębi się setka pytań: Czemu nam się to przytrafiło? W czym zawiniłam? Dlaczego odszedł? Jak ja sobie teraz poradzę? Gdzie będę mieszkać? Z czego zapłacę rachunki? Jak rozwiązać sprawę opieki nad dziećmi? Po szoku i pragnieniu bycia samemu przychodzi czas na to, by powoli zacząć wierzyć, że rozwód to nie koniec świata, że z czasem wszystko się poukłada. Nie warto walczyć z emocjami. Najlepiej to wypłakać i wykrzyczeć. Dobrze, kiedy w trudnym momencie życiowym można liczyć na wsparcie bliskich i przyjaciół. Kiedy zwykła rozmowa z przyjaciółką nie pomaga, można zwrócić się o fachową pomoc do psychoterapeuty, tym bardziej, kiedy pojawiają się inne kłopoty, np. problemy ze snem, częstsze zaglądanie do kieliszka, lęk, brak apetytu, poczucie niższości. Po przeżyciu traumy rozwodu warto otworzyć się na nowe związki i zacząć myśleć o przyszłości. Nie chodzi o to, by rzucać się w wir romansów, ale by zadbać o swój wygląd zewnętrzny, być dla siebie atrakcyjną, kupić sobie nowy ciuch, chodzić na spotkania towarzyskie organizowane przez znajomych. Może za rogiem czai się miłość? Warto dać sobie szansę, a przede wszystkim pamiętać o tym, że o wartości człowieka nie świadczy fakt, czy jest się w związku, czy nie. Najważniejsze, by być w zgodzie z samym sobą. polecamy Artykuł zweryfikowany przez eksperta: Mgr Kamila Drozd Psycholog społeczny, autorka wielu publikacji dotyczących rozwoju osobistego oraz warsztatów z doradztwa zawodowego i komunikacji międzypłciowej. Popieram przedmówców. Rozwód to nie koniec świata. Na pewno tęsknisz, masz poczucie krzywdy itp., to zrozumiałe. Skup się teraz na dzieciach i na SOBIE. Idź do fryzjera, kosmetyczki, zapisz się na jakieś zajęcia (aerobik, joga, może artystyczne np. lepienie w glinie, kurs języka itp. - ważne po prostu, żeby nie siedzieć samej w domu, nie rozmyślać i nie dołować się). Dobrze, gdybyś miała jakąś przyjaciółkę czy inną bliską osobę, z którą możesz porozmawiać, która Cię podtrzyma na duchu. Wiem co mówię. Moja przyjaciółka jest po rozwodzie. Odkryła zdrady, potem szybko wizyta u złożenie papierów, rozprawy i rozwód. Stres straszny, ale jest już po i powoli zapomina o krzywdzie, jaką zgotował jej mąż. Rozwód da się przeżyć, głowa do góry i trzymam kciuki.